’Universalism is not rejected but particularized; what is needed is a new kind of articulation between the universal and the particular’ (Chantal Mouffe in: The Return of the political, 1993)

In informatica kun je een ’pipe’ gebruiken om verschillende software modules met elkaar te verbinden, de output van het ene programma wordt gebruikt als input in het andere. ’Pipes’ liggen aan de basis van de ’Unix filosofie’, een visie op software-productie waarin multitask-gereedschappen aan elkaar kunnen worden gekoppeld om ogenschijnlijk oneindige software combinaties mogelijk te maken. Met die intrinsieke notie van inwisselbaarheid en flexibiliteit, leidt de aanname dat elk element moet worden geoptimalizeerd om "iets te doen en dat goed te doen" tot een voorspelbare en uiteindelijk normatieve set.
Als elke tool gemaakt is om in elke context door iedereen en op elk moment te kunnen worden gebruikt, wat doe je dan met gesitueerde kennis?
Hoe kunnen we ons modulariteit inbeelden, wetende dat software processen inherent lek en contextueel zijn?

Deze werksessie werd ontwikkeld door Femke Snelting in samenwerking met FoAM.

Deelnemers: Agustina Andreoletti, An Mertens, Anne Laforet, Bash, bolwerK, Christoph Haag, Eleanor Saitta, Femke Snelting, Foam, Gijs de Heij, Gottfried Haider, Marthe Van Dessel, Martino Morandi, Michael Murtaugh, Nik Gaffney, Øyvind Kolås, Pierre Marchand, Simon Yuill, Sophie Toupin, Wendy Van Wijnsberghe, Zeljko Blace.

→ Programma werksessie (in het Engels)

Beelden van de werksessie: http://gallery3.constantvzw.org/index.php/Promiscuous-Pipelines-Worksession

Experimentele publicatie: https://gitlab.com/fs/pppp