Conventioneel intellectueel eigendomsrecht veronderstelt dat auteurs en hun hybride hedendaagse praktijken opereren binnen een kader van eigendom en individualisme. Het beschouwt creaties als originele werken, waardoor collectieve, genetwerkte praktijken maar moeilijk te plaatsen zijn. Binnen dat juridisch en ideologisch kader introduceerden Copyleft en Open Content Licensing of Free Culture Licensing een heel andere visie op auteurschap, waardoor de mogelijkheid ontstond om auteurschap opnieuw voor te stellen als een collectieve, feministische, gerelateerde praktijk. Maar ondertussen ziet het er naar uit dat de potentie van dit inventieve voorstel zijn genormaliseerd. De problemen en omissies van Vrije Cultuur zijn daarmee steeds duidelijker geworden.