Transmarcaties was een werksessie die zich situeerde op de kruisingen van technologie met geografie, levensloop, lichaam, terrein, en verplaatsing. De sessie vond plaats van 4 tot 9 december 2017 in Beursschouwburg, een multidisciplinair kunstencentrum in het hart van Brussel.

Transmarcaties experimeerde met manieren om hier, anders en elders in kaart te brengen. De werksessie nodigde deelnemers met uiteenlopende achtergronden, disciplines en transverhalen uit om prototypes, visualisaties en modellen te maken van al dan niet speculatieve lichaams-terrein combinaties. Bio-mappers, kunstenaars, gender- en migratie-activisten, wetenschapshackers, cartografen, datafeministen, self-quantifiers ... waren welkom om samen te experimenteren met software, taal, lichaam, navigatie en andere technologieën.

Transmarcaties was geïnteresseerd in de complexiteit die ontstaat wanneer cartografie en lichamen in transitie elkaar ontmoeten. Onder lichamen in transitie verstonden we zowel migrerende lichamen als lichamen die een intern proces van verandering aangaan, zoals gendertransities. Door de situatie waarin deze lichamen zich bevinden onder de loep te nemen, ondervroeg Transmarcaties de (ir)relevantie van standaarden en de intrinsieke aanwezigheid van culturele codes. Met welke gereedschappen? Welke taal, parameters, conventies?

De actuele sociaal-politieke context waarin de werksessie plaatsvond, herinnerde ons eraan dat mappingen en data-visualisaties een belangrijke rol spelen in het monitoren van mensen en bewegingen. Data-analyses merken uitzonderingen op als verdacht. Medische, migratie- en andere standaardformulieren maken genuanceerde beeldvorming vaak onmogelijk. Asielzoekers kunnen maar best aan een stereotypisch profiel voldoen om als vluchteling in aanmerking te komen. Ook de volledige surveillance op dataverkeer door (inter)nationale veiligheidsdiensten, gekoppeld aan verregaande profilering door internetbedrijven laat weinig ruimte voor affiniteiten die identitaire definities overschrijden en verdergaan dan het markeren van ’wij’ versus ’zij’ kampen.

Experimenten waarin speculatie, onzekerheid en grensverschuiving centraal staan zijn hard nodig om gesitueerde en niet-normatieve verbeeldingen te genereren van mogelijke allianties tussen lichamen, terreinen en contexten. Voorbij de statistiek en analyse zijn diagrammen, modellen, schema’s en kaarten ook middelen om nieuwe oriëntaties uit te zetten, om hybride, fantastische, gewenste en utopische verlangens op de fysieke realiteit te projecteren.

We inspireerden ons op een gesitueerde feministische geografie en vroegen ons af wie kijkt? Wie beschrijft? Vanuit welk perspectief? We probeerden een technografische X te plaatsen op een steeds veranderlijke kaart. Die X stond niet voor een bestemming, maar voor een logica die ongelijke machtsverhoudingen tussen mensen aankaart, die ruimtes voor vrijheid propageert die een rijkere geometrie kennen dan die van de as, de productie-lijn, de uni-directionele feed. We situeerden lichamen in ruimte en tijd, verstoorden en herschikten, wandelden buiten de gebaande paden, en ontwikkelden een relationele praktijk van disoriëntatie: we keken naast het onderwerp, uit focus, naar onverwachte connecties tussen soorten, omgevingen, objecten.

Er werd gewerkt van 4 tot 9 december 2017 in de Beursschouwburg in het centrum van Brussel.

De werksessie omvatte:
* Geconcentreerde collectieve werkdagen, ateliers en uitwisselingsmomenten (met onder meer Pierre Huyghebaert, Pascale Barret, A. Alexander Antonopoulos)
* Uitstappen naar relevante plekken in Brussel (zoals bv het Nationaal Geografisch Instituut)
* Een interactieve installatie van François Zajegá in de Grote Hal die groeide door gezamenlijke input
* Een publieke avond met gastpresentaties in het Beurscafé

In samenwerking met Molenbeek Formation en de Beursschouwburg.

image: Attack of the panoramic jellyfish, Tom Lechner, cc-sa