Routes + Routines was een serie performatieve stadsbezoeken en verrassingswandelingen die ons meenamen naar onverwachte hoeken van de stad Brussel. Al wandelend testten we verschillende methodes om dagelijkse routines om te leiden waardoor onze ervaring van gewone plaatsen verandert. Door vreemd terrein te betreden en wrijvingen te creeren met wat we gewend zijn keken deze wandelingen naar ritmes, patronen, bewegingen, omstandigheden en situaties waaruit onze zogenaamde "normale" wereld bestaat.
Het project Routes + Routines situeerde zich op lokatie in woonwijken in Brussel. Door ingrepen, acties, presentaties en lezingen in de publieke ruimte te plaatsen ging het project een dialoog aan met de dagelijkse realiteit van de straathoek, de buurtpraat en het alledaagse. De stad werd als moduleerbare en programmeerbare omgeving voor menselijke activiteit van binnenuit onderzocht.
De herwaardering van het situationisme die de laatste jaren ingezet werd heeft de stad in opnieuw naar voren gebracht binnen de hedendaagse kunst als platform voor spektakel, onverwachte situaties en esthetische ongelukken, een plaatselijke gelaagdheid met een eigen logica en leven; een chaotisch en post-industrieel organisme waar functionaliteit en planning een verbond aangaan met historische restanten en sociale marginaliteit.
In een informationistische wereldvisie wordt alles geïnterpreteerd als programmeerbaar, en de stad is daar geen uitzondering op. Routes + Routines stelde een vergelijking voor tussen romantische noties van stedelijkheid waarbij de individuele ervaring startpunt is voor een subjectieve interpretatie van een lokatie, en de binaire structuur van de computer, waarbij alle informatie te herleiden is tot tegenstellingen, tot enen en nullen.
Kunnen steden, sociale groepen en identiteiten simpelweg gezien worden als herprogrameerbare entiteiten, en kan de stad wel benaderd worden als hardware waarop programma’s van economische, sociale of politieke aard draaien die de gedragingen, bewegingen, gewenningen, interacties en relaties van stedelingen sturen en bepalen? Dan vragen we ons af hoe deze veronderstelde programmeerbaarheid ingezet kan worden om stedelijke machtsverhoudingen, de dominantie van het kapitaal, raciale ongelijkheid, normaliteit, etnische worteling en eigendomsrechten te hermodeleren. Hoe kunnen stedelijke programma’s die gefixeerd en onbeweeglijk lijken worden omgeleid, geherprogrammeerd en gehacked?
De gangbare schematische voorstelling van steden zoals we die kennen van stadskaarten gaat uit van overzichtelijkheid als een navigatieprincipe; een oriëntatiemethode die veronderstelt dat de delen ondergeschikt zijn aan het geheel. Hoe kunnen we meerduidigheid, gelaagdheid, multiculturaliteit en veranderlijkheid in kaart brengen, startend bij het detail in plaats van bij het overzicht, en bij de individuele observatie in plaats van bij het vogelvluchtperspectief? Routes + Routines onderzocht low en no-tech communicatiemiddelen: Kan openbare verbeelding een constructieve kracht zijn en wat is de potentie van roddel, geruchten en mond op mond reclame in een door communicatietechnologien overheerste wereld? Hoe kunnen kijken, observatie en verslaggeving op het paradigma van controle en surveillance heroverd worden en het voorstellingsvermogen van stadsbewoners prikkelen?
documentatie